Ignacy Jan Paderewski (1860–1941) – światowej sławy pianista i kompozytor, polityk, mąż stanu, niestrudzony działacz na rzecz niepodległości Polski. Podporządkował życie i oszałamiającą karierę sprawie polskiej. Jako dziecko marzył, żeby stać się „kimś” i uratować ojczyznę. To marzenie spełniał i spełnił konsekwentnie – dzięki swej tytanicznej pracy i zdolnościom stał się pianistą koncertującym na wszystkich kontynentach, został idolem, gwiazdą, celebrytą i najlepiej zarabiającym pianistą w całej historii. Od 1914 roku każdy występ zaczynał przemową o Polsce, zjednał sobie najważniejsze koronowane i niekoronowane głowy państw, aż w końcu stał się jednym z autorów polskiej niepodległości. Magdalena Majewska opowiada o nim z nieukrywaną fascynacją. Tętniąca życiem narracja oczarowuje od pierwszych słów – niemal widzimy tego młodzieńca ze złotą czupryną, dowcipnego, atrakcyjnego, ambitnego, szlachetnego... i już rozumiemy, dlaczego swoją osobowością i muzyką hipnotyzował tłumy.

Mieczysław Wajnberg (1918–1996) – może to być zaskakujące, ale ze statystyk programów koncertowych i nagrań płytowych wynika, że jest dziś najczęściej wykonywanym i nagrywanym kompozytorem polskim po Chopinie. Urodził się w Warszawie jako pierwszy kompozytor w niepodległej od miesiąca Polsce. Los rzucił go w wieku do 20 lat do ZSRR, gdzie pozostał do końca życia. Tam cieszył się pewnym uznaniem jako kompozytor muzyki użytkowej oraz koncertowej, jednak szersze zainteresowanie zaczął wzbudzać dopiero po swojej śmierci. Sławę przyniosła mu wykonana w 2010 roku na festiwalu w Bregencji „Pasażerka”, pierwsza opera kompozytora. Dzieło, którego akcja rozgrywa się w obozie koncentracyjnym, wywołało wtedy sensację i zaowocowało kolejnymi wykonaniami na deskach scen całego świata. Nie bez pewnego znaczenia dla zaciekawienia jego muzyką był dramatyczny życiorys: w 1939 roku  ucieczka przed Niemcami z Warszawy do Związku Radzieckiego, w 1941 roku powtórna ucieczka - teraz do Taszkentu, a także aresztowanie w czasie antysemickiej nagonki za rządów Stalina. Wajnberg jako muzyk czuł się Żydem, kształtowała go muzyka rosyjska, ale jako człowiek do końca życia czuł się Polakiem.

Ta publikacja to świeże spojrzenie na kolędy, które dzięki nowoczesnym jazzowym harmoniom zyskują nowe brzmienie, a przy tym pozostają łatwe do zagrania – idealne dla początkujących. Wybrane tonacje sprawiają, że melodia mieści się w wygodnym zakresie głosu, co pozwala na swobodne śpiewanie nawet bez doświadczenia wokalnego. Nuty zapisane są w klasyczny sposób, a nad nimi umieszczono dodatkowo akordy, co umożliwia także prosty akompaniament gitarowy. To doskonała opcja dla tych, którzy chcą połączyć świąteczne muzykowanie z subtelnym jazzowym akcentem.

Publikacja zawiera kolędy w opracowaniu na czworo skrzypiec. Wspólnym mianownikiem wszystkich wybranych melodii jest ludowy charakter linii melodycznych, a w częściach: 2-4 nawiązanie do tematyki pasterskiej. Celem zintegrowania zespołu wykonawczego autor zdecydował się na rozczłonkowanie materiału muzycznego, czego efektem stał się podział melodii nie tylko na zdania lub frazy muzyczne, ale niekiedy i motywy oraz "rozrzucenie" ich po wszystkich partiach skrzypcowych.Do utworów dołączone są kody QR, które odnoszą do kanału YouTube, gdzie zamieszczone zostały nagrania kolęd w wykonaniu uczniów ZSM im. Krzysztofa Komedy-Trzcińskiego w Ostrowie Wielkopolskim.
W publikacji:
Ach, ubogi żłobie; Hej, w dzień narodzenia; Pasterze mili; My, też pastuszkowie

Śpiewające wiolonczele są zbiorem kilkunastu miniatur, zróżnicowanych pod względem charakteru i nastroju, adresowanych do uczniów starszych klas szkół muzycznych I stopnia lub początkowych klas średnich szkół muzycznych. Tytuły poszczególnych miniatur oddają ich programowy charakter i służą pobudzeniu wyobraźni młodych wykonawców.

W zbiorze znajdujdują cztery utwory, z których jeden przeznaczony jest na dwoje skrzypiec z akompaniamentem fortepianu, dwa na troje skrzypiec z towarzyszeniem fortepianu, a jeden na troje skrzypiec bez akompaniamentu.

Utwory w publikacji:
- Pożegnanie
- Tango
- Wańka-wstańka
- Wycieczka na karuzelę

Cztery kaprysy na skrzypce solo powstały w 1980 specjalnie na Ogólnopolski Festiwal Twórczości dla Dzieci i Młodzieży Do-Re-Mi w Łodzi.
Świetny przykład dla zapoznania młodych skrzypków ze specyfiką XX- wiecznej muzyki, obfitującej w chromatyczne i metryczne zabiegi, wymagające uzyskiwania różnorodnych barw dźwięków.

Stefan Kisielewski (1911–1991) – kompozytor, pisarz, publicysta, krytyk muzyczny, pedagog, w latach 1957–1965 poseł na Sejm. Na pytanie, w jaki sposób godzi tyle różnych aktywności, odpowiadał, że w pracy stosuje „umysłowy płodozmian” – jednego dnia polityka, innego muzyka. W dojrzałym wieku wyraził żal, że zbyt mało czasu poświęcił kompozycji, bowiem jako publicysta konsekwentnie krytykujący politykę rządów PRL-u był przez wiele lat nękany przez restrykcyjną cenzurę, obejmowany zakazem publikacji lub doświadczany odmową paszportu. „Domek ciasny, ale własny” – tak Kisielewski mawiał o swoich utworach, odpowiadając na zarzuty, że wciąż uprawia „lodowato neoklasyczny proceder kompozytorski”, podczas gdy muzyka rozwinęła się w zupełnie innych kierunkach. Śledził te zmiany z wielką uwagą, a własnym poglądom dawał wyraz w licznych publikacjach i recenzjach. Pozostał jednak wierny przekonaniu, że muzyka to przede wszystkim doskonała konstrukcja, pełna napięć i logicznych rozwiązań harmonicznych. Czy któryś utwór traktował jako swój muzyczny amulet? W ostatniej kompozycji – Koncercie fortepianowym – umieścił gawota dla uczczenia „ulubionej Symfonii klasycznej Prokofiewa”.

Etiudy są materiałem ćwiczeniowym o charakterze idiomatycznym, w którym zastosowano zwroty muzyczne oraz charakterystyczne układy brzmieniowe, z jakimi studiujący spotyka się w utworach typu wirtuozowskiego, a także w całej literaturze skrzypcowej (Bacha, Paganiniego, Wieniawskiego i innych). Zbiór powstał z myślą o wprowadzeiu grającego w problematykę wykonawczą niektórych utworów koncertowych, a wcześniejsze poznanie i opanowanie zawartego w nim materiału powinno przyczynić się do znacznego usprawnienia pracy nad repertuarem koncertowym.

Wierszowana opowieść o Henryku Wieniawskim - genialnym polskim skrzypku i kompozytorze. "Nie jest Łatwo być geniuszem! Henryk wiedział o tym. Można mieć wrażliwą duszę, ale i ... kłopoty." Błyskotliwa biografia odsłaniająca pełną przygód drogę małego Henryka do światowej sławy wirtuoza skrzypiec. Po lekturze tej książki młody czytelnik z pewnością będzie chciał posłuchać przebojowego Poloneza D-dur lub tanecznego Kujawiaka a-moll.
Jest to angielska wersja ksiązki "Henio i cztery struny"

Marysia ma długie, ciemne włosy, kocie oczy i gra na wiolonczeli. Martwi się nadchodzącymi egzaminami w szkole muzycznej – w takich chwilach ucieka do kolorowej krainy fantazji i niezwykłych snów. Sny i fantastyczne, ale i znajome postaci, które tam spotyka, pomagają jej odnaleźć prawdziwą, roztańczoną miłość do muzyki.

(...) Wyjątkową cechą zbioru jest to, że zawiera on dwa typy akompaniamentu. Pierwszy — standardowe towarzyszenie fortepianu, drugi — wiolonczelowy, który sprzyja twórczemu kontaktowi ucznia z nauczycielem. Wisienką na torcie są kody QR, dzięki którym możliwy jest dostęp do nagrań utworów zawartych w zbiorze. Nagrania obejmują przeważnie oba wyżej wspomniane warianty — utwory na dwie wiolonczele i akompaniament fortepianowy, z którym dziecko może ćwiczyć grę swojej partii (...)

Zbiór zawiera osiem miniatur polskiej kompozytorki. Przeznaczony jest dla średniozaawansowanych młodych pianistów. Całość dopełniają piękne ilustracje Joanny Rusinek.

Utwory w publikacji:

Bacewicz Grażyna Burleska
Bacewicz Grażyna Gawot
Bacewicz Grażyna Kołysanka
Bacewicz Grażyna Marsz
Bacewicz Grażyna Menuet
Bacewicz Grażyna Scherzino
Bacewicz Grażyna Suita dziecięca
Bacewicz Grażyna Walc

Nowe wydanie zbiorku zawierającego jedne z najpopularniejszych kompozycji dla dzieci autorstwa Bacewicz. Te dydaktyczne utwory są stosunkowo łatwe, a prz tym niepozbawione nowatorskich technik harmonicznych, których zadaniem jest wprowadzenie młodych muzyków oraz słuchaczy w świat muzyki współczesnej.

4 Kaprysy stanowią nie tylko katalog różnych, wymyślnych sposobów artykulacji, rodzajów smyczkowania, figur rytmicznych, ,,skal interwałowych zestawianych niekiedy na zasadzie kontrastu, ale są też w pewnym stopniu ,,podróżą w czasie. Utwory są tak skonstruowane, że każdy z nich stanowi odrębną całość; mogą być zatem wykonywane oddzielnie.

4 Kaprysy stanowią nie tylko katalog różnych, wymyślnych sposobów artykulacji, rodzajów smyczkowania, figur rytmicznych, ,,skal interwałowych zestawianych niekiedy na zasadzie kontrastu, ale są też w pewnym stopniu ,,podróżą w czasie. Utwory są tak skonstruowane, że każdy z nich stanowi odrębną całość; mogą być zatem wykonywane oddzielnie.

Popularne trzyczęściowe ''Concertino'' Grażyny Bacewicz przeznaczone jest do wykonania przez młodych adeptów sztuki skrzypcowej. Utwór nie stawia wysokich wymagań technicznych (gra w I-III pozycji). Skrajne części utrzymane są w szybkim tempie. Środkowe ''Romance'' pozwala natomiast poprowadzić śpiewną kantylenę na długich łukach.